Category Archives: A biblioteca recomenda
#LemosParaTi con Orgullo no 28J
Cada 28 de xuño celébrase a nivel internacional o Orgullo LGTB, en conmemoración dos disturbios acontecidos no pub neoiorquino Stonewall Inn no ano 1969, que deron orixe á loita polos dereitos do colectivo e ao movemento LGTB moderno.
Desde as Bibliotecas Municipais sumámonos á celebración desta efeméride coa proposta “As Municipais Entenden”, iniciativa posta en marcha desde hai varios anos xa na nosa rede e que vamos ampliando e nutrindo cada ano co obxectivo de dar visibilidade á realidade LGTB.
Pincha na imaxe para ampliar información sobre a proposta “As Municipais Entenden”.
Dentro da campaña #AsMunicipaisEntenden, activa do 25 ao 28 deste mes, lanzamos accións en todas as nosas ferramentas dixitais para celebrar o orgullo e a diversidade. Máis é unha liña na que traballamos cada día do ano, procurando que as bibliotecas sexan espazos seguros, libres de LGTBIfobia, e onde se integren todas as diversidades. Mostra disto é a aposta por dar visibilidade á diversidade sexual nas nosas coleccións (guía de lectura específica en Calameo, bibliografía recomendada no noso catálogo, pílula de formación sobre como atopar material desta temática), así como tamén a a creación do primeiro club de lectura LGTBI+ de Galicia no ano 2016, o club de lectura Queeruña.
Entre as accións deseñadas para celebrar o Orgullo 2020, realizamos dentro do programa #LemosParaTi -que viu a luz hai aproximadamente dous meses, en pleno confinamento, para acompañar a través da voz e achegar lecturas á cidadanía- varias lecturas de temática LGTB que compartimos nesta entrada con vós.
Sonetos del amor oscuro
Lectura dos sonetos “El poeta dice la verdad”, “El poeta pide a su amor que le escriba“, “El poeta habla por teléfono con el amor” e “El amor duerme en el pecho del poeta“, incluídos na obra “Sonetos del amor oscuro” do poeta, dramaturgo e narrador Federico García Lorca (Fuentevaqueros, 1898 – Víznar, 1936). Adscrito á xeración do 27, Lorca é un dos poetas españois máis lidos de todos os tempos. Os seus sonetos, que reivindican a mirada do desexo e do amor homosexual, foron escritos nos seus últimos anos, entre 1935 e 1936, e viron a luz de maneira póstuma.
Elisa e Marcela
Lectura dun fragmento do prólogo -escrito por Manuel Rivas– do libro “Elisa e Marcela: amigas e amantes” do catedrático de Teoría e Historia da Educación na Universidade da Coruña e escritor, Narciso de Gabriel. Publicada en galego no ano 2019 por Xerais, esta obra relata a historia de dúas mestras galegas que en 1901 protagonizaron un dos primeiros matrimonios entre persoas do mesmo sexo.
El amor del revés
Fragmento de lectura da novela autobiográfica “El amor del revés” do escritor Luisgé Martín (Madrid, 1962) e publicada na colección “Narrativas hispánicas” da editorial Anagrama no ano 2016. Luisgé, recoñecido con galardóns como o Premio Ramón Gómez de la Serna de Narrativa 2002, o Premio del Tren 2009 ou o Premio Vargas Llosa de Relatos 2012, relata nesta obra a historia da asunción da súa homosexualidade na España de 1977.
Transmatria
Lectura do poema “A transmatria ficaba nun outeiro”, incluído na obra “Transmatria” de Daniel Asorey (Santiago de Compostela, 1970), escritor e docente de lingua e literatura galega. O poemario, publicado na editorial Xerais o ano pasado, foi galardoado co XXI Premio de Poesía Johán Carballeira do Concello de Bueu. Nas súas palabras respírase a reivindicación, a rebeldía e a esperanza no cambio dunha sociedade inxusta.
A Virginia le gustaba Vita
Fragmento de lectura dunha das moitas cartas que intercambiaron a escritora Virginia Woolf e a súa amante, tamén escritora, Vita Sackville-West. Recollidas pola autora Pilar Bellver (Villacarrillo, Jaén, 1961) na extraordinaria novela “A Virginia le gustaba Vita”, que recrea -cunha mestizaxe entre ficción e documentación- a apaixonada historia de amor entre ambas escritoras. Publicada no ano 2016 na editorial Dos Bigotes, especializada en temática LGTBI e feminismo.
Despedímonos coa última lectura que nutre o espazo diverso e compartido que é #LemosParaTi, un poema inédito da poeta, cantante, guitarrista e guionista coruñesa Lucía Aldao (1982).
Desde as Bibliotecas Municipais desexámosvos un feliz Orgullo2020 e que viva a diversidade!!
Un lume azul de Pedro Feijoo
No marco da cidade de Vigo e na súa contorna ambiéntase a última novela de Pedro Feijoo. O inspector Mateo e a súa equipa da Brigada de Investigación Criminal enfréntanse a unha serie de crímenes cruentos e salvaxes.
A novela está narrada en primeira persoa polo propio inspector e tamén por un narrador en terceira persoa que nos deixa ás veces ir por diante das propias investigacións policiais.
Intercalados na historia, os propios personaxes describen episodios da súa vida que son importantes para tecer a trama e ir descubrindo o drama das súas vidas.
Atrapa a súa trama, maxistralmente construída, na que os acontecementos van desvelando a historia cara adiante co desenmarañamento dos crímenes pero, as voltas atrás na vida dos personaxes e o afondar nos seus sentimentos, é para min o máis valioso da novela.
É un testimonio aterrador, que corta a respiración, e que fai que nos cuestionemos de que parte estamos e ata onde é capaz de chegar un ser humano castigado, maltratado, sometido a todo tipo de degradacións.
Como di o propio autor, onde poñemos o límite da dor e ata onde podemos aguantar unha vez que nos obrigan a pasar ese límite.
Mergúllanos no máis dantesco da especie humana, nos escenarios máis terribles que nin imaxinamos que puidesen existir.
Persoalmente, encántame o título, penso que unha vez lida a novela é moi significativo, sen dúbida unha boa elección.
Moito máis alá da novela negra, para min esta é unha historia de dor e de medo, de levar aos personaxes a un sufrimento extremo e de cómo responden a eses golpes inhumanos no corpo e na alma.
Dura pero emotiva é, ao meu enterder e ata o momento, a mellor das novelas de Pedro Feijoo, a que chega máis dentro.
“E xa todo está en paz.
O lume, o mar.
A calma.
Todo.”
A novela podédela atopar nas nosas bibliotecas e tamén en formato dixital na plataforma de GaliciaLe.
Rewind, última lectura da tempada do Club dos Luns Fórum
Para rematar o curso tan atípico que resultou ser o 2019/2020 por mor da aparición da COVID-19 e que supuxo o truncamento das sesións presencias, no Club dos Luns de Fórum eliximos como lectura final Rewind do ourensán Juan Tallón – podedes consultar a guía de lectura aquí-. Foi unha elección totalmente influenciada neste caso pola opinión pública e as boas críticas que a obra non deixa de recibir e que despois da súa lectura no Club dos Luns constatamos que son totalmente certas. A lectura foi a través da Plataforma de Préstamo de libros electrónicos eBiblio Galicia e os encontros coma todos os do da época do confinamento a través da plataforma zoom. Unha experiencia ben distitna ás tertulias presencias de cada luns pero que nos brindou a maneira de estar conectadas durante o tempo de distanciamento social.
O autor: Juan Tallón
Nado en Vilardevós en 1975, é un xornalista e escritor galego.
Licencious en Filosofía e exerceu como xornalista en medios como El Progreso, Jot Down e El País, entre outros.
A autopsia da novela (2007) é a súa primeira obra longa de ficción, un xénero xa frecuentado dende o relato curto. Participou en diversas publicacións colectivas, gañando coa súa primera novela o IV Premio Nicomedes Pastor Díaz. Publicou obras tanto en galego como en castelán e moveuse na non ficción —Mientras haya bares—, o ensaio —Libros peligrosos— e a novela —El váter de Onetti, Fin de poema, Salvaje Oeste e Rewind—, ademais de escribir relatos.
Entre os recoñecementos que recibiu Tallón atópanse premios como o Francisco Fernández del Riego, o Pastor Díaz de Novela e o Manuel Lueiro Rey, por destacar algúns.
A obra: Rewind
Pouco máis que engadir ao que xa se dixo sobre a nova novela de Tallón, pero dende o Club dos Luns Fórum non queriamos deixar pasar por alto a nosa humilde análise.Tallón aborda en Rewind un suceso traumático, unha explosión moi extraña nun edificio da cidade francesa de Lyon un venres de primavera calquera que nun comezo se presentaba coma un día perfecto. O acontecemento acaba coa vida de Luca, Ilka e Emma estudantes moi diferentes entre sí e de distintas nacionalidades pero que compartían piso e as ansias de vida propias da xuventude. O único supervivinte é Paul Madiot un estudante de Belas Artes que se salva grazas á urxencia de acudir ao lavabo situado ao final do corredor. A partir dese suceso prodúcese a acción de rebobinar a través do punto de vista de cinco personaxes que fan de narradores intentando atopar o momento exacto no que mudou todo.
Cunha prosa aparentemente sinxela, escasa de diálogo, pero cargada de detalles, sumado a uns personaxes moi ben caracterizados, Tallón consegue que o lector se introduza totalmente na historia e consegue facelo sentir unha chea de sensacións por veces totalmente reais. Un bo exemplo é o nó que se atragoa na gorxa durante a escena na que os pais de Emma acoden á morgue para identificar o cadáver da súa filla. A pesares de que en palabras do propio Tallón nunha entrevista con Europa Press decía:
“A estas alturas, donde son tantas ya las imágenes que nos han conmocionado y la muerte está tan presente a lo largo de nuestra vida, que ésta ya no sorprende a nadie: es difícil sorprenderse a uno mismo pensando en la muerte como algo que le va a afectar”,
pero a través da novela, o lector volve conmocionarse como a primeira vez ante os acontecementos tan ben narrados da historia.
Sen dúbida, non puidemos facer mellor elección á hora de escoller Rewind como peche de tempada do Club dos Luns de Fórum porque foi un ano atípico pero con este libro despois de todo o acontecido reflexionamos aínda máis sobre temas como a destrución, o amor ou a indiferencia. De Rewind podemos dicir que foi unha novela que nos sorprendeu a todas máis do esperado e que nos fixo permanecer expectantes ata o final. Un libro ao que coincidimos en voltar despois desta primeira lectura no dixital para retomala con papel e lápis porque as súas citas e reflexións son para anotar e voltar a elas unha e outra vez.
“Siempre hay un segundo cuando el mundo te espanta, porque alguien a quien amas fallece, o enferma, o simplemente caes enfermo tú, en el que adquieres conciencia de la fragilidad de la vida,, incluso de su extrema transitoriedad, y vislumbras que las cosas trascendentales son otras diferentes a las que regularmente persigues.”
Dende logo Rewind é un libro cunha gran carga vital, así o manifesta o propio autor nunha entrevista á ABC Cultura,
“No es una novela triste, sino una novela de cómo la vida nos da la espalda y cómo nos giramos sobre nosotros mismos y seguimos adelante. Se trata de continuar. Las cosas ya no van a ser como eran antes: no vas a volver a la casilla de salida. Tienes que inventarte un nuevo cero a partir del que crecer. Vas a ser otra persona, pero vas a seguir siendo persona. Y las personas no estamos hechas para la derrota, como decía Hemingway. Nos caemos, pero nos levantamos”
E sen querer desvelar máis, con esa mensaxe nos quedamos porque nos parece o broche perfecto para poñer peche a esta tempada de lecturas que sen dúbida non esqueceremos. Agardamos poder vernos moi pronto nas tertulias presencias con novas lecturas, namentras desfrutade do verán e da vida porque todo pode cambiar nun segundo.
Fin de curso 2019-2020 de Café con libros: lecturas para todos os gustos
Esta semana rematamos o curso dos clubs de lectura máis atípico que teñamos coñecido ata a data. Pero do que sacamos infinidade de aprendizaxes. Xa nun artigo do blog sobre as lecturas confinadas de Café con libros, falamos de como conseguimos manter en marcha as tertulias. Tesón, ilusión, textos breves e todas as ganas de manter o fío que nos une.
Última tertulia do grupo dos luns 
Última tertulia do grupo dos martes
Hoxe queremos falarvos das nosas tres últimas lecturas do curso, así como mostrarvos un resumo do que deu de si 2019-2020 na Biblioteca Os Rosales.
Falamos de paxaros. Tanto os escoitamos nas nosas rúas durante o confinamento que merecían protagonismo nas nosas lecturas. O noso primeiro achegamento fixémolo a través da ficción. Limos o conto de Caroline Larmarche “Frufrú”, fragmento do seu libro de relatos “Estamos en el borde“. Frufrú é unha pata que conquistou o corazón de todas as lectoras de Cafe con libros, coordinadoras incluídas! A escrita de Lamarche engaiolounos e quedamos con ganas de ler máis dela. Fantástico traballo da pequena editorial Tránsito por traer os seus textos ao noso panorama literario. Toda unha descuberta. Tamén temos outro libro dela dispoñible grazas á labor de Nórdica Libros. Seguirémoslle a pista.
E de Frufrú a Antonio Sandoval. Tiña todo o sentido do mundo. O noso ornitólogo favorito do mundo mundial xa visitara a Biblioteca Os Rosales no outono para falarnos da literatura da natureza e neste caso publicou “Escribir al aire“, texto escrito no seu confinamento durante os meses de marzo e abril e publicado na súa páxina web. Accesible para todo o mundo que se queira deixar engaiolar polas súas reflexións. Un exercicio de xenerosidade e unha estupenda oportunidade de explorar o vivido na cidade por todas nós. Iso si, a través da súa mirada, tan persoal, delicada e poñendo o foco tamén na reivindicación. 32 apuntes nos que destacamos a importancia de botar o freo, aprender a mirar ao noso arrredor e tomar conciencia da emerxencia climática na que estamos inmersas, do desequilibro dos ecosistemas que nos levou a esta pandemia. Na nosa man está tentar reverter o deterioro do Planeta.
Antonio Sandoval Rey 
E para rematar: Leila Guerriero. Non podíamos facer unha escolla máis poderosa. Fomos explorando diversas modalidades de textos breves: contos ou relatos, fragmentos, apuntes… ata chegar ás columnas, recollidas no seu libro recente “Teoría de la gravedad“. Unha escrita que tocou a todas. Limos o prólogo estupendo de Pedro Mairal, que serviunos as chaves para ler a Guerriero. Limos as primeiras columnas que recolle a escolma. Destacamos Perder ou Supongo e quedamos rendidas ante as Instrucciones. Limos da unha á dez. Escoitamos da súa voz a 17, pero no libro están recollidas da 1 á 18. Todas queren ter o libro. Na mesa de noite. Para sempre. Tremendo agasallo que nos fixo unha vez máis Libros del Asteroide. Agora estaremos todas atentas á contra do diario El País cada mércores…
E ata aquí as lecturas do curso 2019-2020. Nos nosos xa tradicionais cartaces, podedes observar os títulos lidos nestes meses. Un ramallete de libros para todos os gustos lectores. Aínda que quedou o curso coa programación a medias, con algúns títulos aos que volveremos para que lean nos nosos dous grupos, puidemos remontar con nove propostas curtas que axudáronnos a comprender mellor o momento que estabamos a vivir, a comprendernos a nós mesmas e a seguir conversando. A conversa sanadora dos clubs de lectura, que tanto ben nos fai a todas ano tras ano. Seguimos!
Fahrenheit 451 de Ray Bradbury
Imos falar da novela máis terrorífica para os amantes dos libros.
Nos anos 50 do século XX, o marco da guerra fría, con Stalin, McCarthy e a cacería de comunistas por EEUU, Ray Bradbury escribe unha novela na que se abordan temas como a censura, a paranoia social, as denuncias, a liberdade, a cultura e a desaparición dos libros.
Nesta obra, sen dúbida una das mellores de Bradbury, os bombeiros son o eixe maligno da historia, son o dictador dun futuro opresor, onde, irónicamente, traballan para provocar incendios no canto de apagalos. Porque a súa misión é buscar libros e queimalos. Si é necesario, ata as casas que os gardan coa persoa que hai dentro. Son pirómanos da cultura. Xa que os libros están prohibidos porque fan pensar, co cal impídennos a felicidade, nun mundo onde hai que ser feliz por forza.
Pero Farenheit 451 é, antes que crítica social, unha obra literaria, onde acompañamos ao bombeiro Guy Montag que, sen entender a razón e case sen darse conta, comeza a roubar algúns dos libros que debe queimar – porque é o modelo de ser humano que nace con curiosidade polas cousas – e os oculta na casa que comparte coa súa esposa Mildred, unha deprimida e consumista cidadá desa sociedade, xa incapaz de recordar como se coñeceron.
E a partir de aí, como xa imaxinan, comeza toda a aventura, que é inesquecible e aterradora. É aterradora porque sabemos que esta historia, desgraciadamente, existe, segue e seguirá existindo, porque cando o ser humano queda inerme, ser débil é a pose por natureza, e ser invadidos pola ignorancia é a única saída posible.
Pero sempre haberá persoas como Montag, que posúe interese polo que lle rodea e élle inevitable preguntarse polas cousas que sustentan a súa vida. Para el, é imposible negarse a ir ata o fin do mundo para conseguir o que busca: a verdade, ou polo menos o seu parte de verdade. É o bombeiro que si quere pensar.
Bradbury acertou como un visionario nesta novela, onde a xente vive encerrada nas súas casas, onde hai enormes televisións que aportan só distracción básica e calquera cousa que distraia o pensamento e faga non pensar. Tamén nos fala co corazón nas mans, xestando esa gran ironía que é escribir precisamente o que para el mesmo sería o maior dos horrores: A destrución da escritura.
A idea final de Fahrenheit 451, que non lles vou a contar, é quizá a mellor demostración de amor entre lector e literatura que se escribiu no último século. Todo isto nunha estrutura clásica en tres actos, e con forma de aventura. Non se pode dar máis, hai que quitarse o chapeu e poñela entre as obras mestras.
Está dispoñible na túa biblioteca e tamén para préstamo virtual en GaliciaLe.
EL SOL DESNUDO, de Isaac Asimov
Nestes días de illamento entre persoas e onde pararse para falar na rúa soa a pecado, non hai nada como unha novela que nos presenta unha sociedade onde a xente ten noxo de estar en grupo, tocarse entre si e nin sequera desexa verse de preto… a menos que sexa por hologramas. Se ademais hai un asasinato por medio e unha estrutura semellante ás novelas de Agatha Christie, onde o lector recibe todos os datos nos primeiros capítulos para que teña a oportunidade de resolver o crime antes do final, entón temos unha ben amalgamada historia de misterio e estudo social.
Asimov pertence, e pódese dicir que lidera, á era clásica da Ciencia Ficción americana, que vai dos 50 aos 70, e esta é unha das súas novelas máis peculiares e entre as máis coñecidas na súa prolífica carreira, que pertence ás súas historias de robots, que xunto coa saga da Fundación son as súas obras máis destacables.
Todo empeza cando ocorre un asasinato no planeta Solaria, unha colonia humana onde só viven 20.000 persoas solitarias, afastadas unhas doutras por amplos espazos e servidas por un exército multitudinario de robots parcos en palabras, que fan as tarefas rutineiras, mentres os solarianos dedícanse nos seus enormes latifundios á enxeñería robótica, a arte abstracta e ao deseño dos seus descendentes, de maneira que non teñan que xuntarse para o asqueroso e repulsivo acto de reproducirse. Todos os solarianos desde que nacen son criados, educados e mantidos por solícitos robots. O contacto social con outros humanos é visto con profundo desprezo, tinguido dun silencioso medo que chega ao noxo.
Así que cando ocorre un asasinato, xorde unha verdadeira conmoción. Porque non puido ser un dos millóns de robots do planeta, xa que nunca infrinxen as tres leis da robótica, a primeira das cales prohibe matar humanos. Así que tivo que ser un solariano, por absurdo que pareza.
Para resolver este inconcibible misterio chegan desde a primitiva e promiscua nai Terra, chea de xente que se toca, fala de preto e ata se bica, o detective Elijah Baley e o seu compañeiro robot R. Daneel Olivaw, que comezarán unha ardua investigación entre os distantes e esquivos solarianos.
Pero o Sol Espido non é só unha novela de crime e misterio nun mundo futurista, ou máis ben, alternativo á Terra. Nesta novela, Asimov deixa ao carón a súa probada habilidade para ofrecer entretemento e aventura espacial, propio a Ciencia Ficción americana da súa época, e pásase ao estudo dunha sociedade humana tecnificada, ata o extremo de abandonar o contacto social e adorar o illamento autista dos seus membros como cume e meta da civilización.
Máis dunha vez o lector poderá facer inquietantes paralelos entre os illados solarianos e o noso momento actual, e non só me refiro á pandemia.
Pero á parte de todo isto, a novela tamén é unha historia de amor, única e orixinal na literatura, entre un personaxe agorafóbico, que non soporta os amplos exteriores de Solaria, e outro obsesivo-compulsivo, que non soporta ser tocado, os cales protagonizan unha das escenas finais máis logradas da historia da ciencia ficción.
Verán como é difícil de esquecer a frase que dá orixe ao título:
“Viu como os seus raios bañaban ata o último recuncho da cidade, os raios do sol espido”
A novela podédela atopar fisicamente nas nosas bibliotecas e tamén en formato dixital na plataforma de GaliciaLe.
Clubs de lectura en corentena? Seguimos!
Os clubs de lectura das Bibliotecas Municipais da Coruña seguimos en tempos de corentena. Moitas das nosas compañeiras xa compartiron experiencias e lecturas neste blog nestas semanas. Seguimos a ler e a ter tertulias. Seguimos a compartir entre nós maneiras de facer, recursos, lecturas, alento e apoio mutuo. O dixital semella hoxe o máis corpóreo que podemos atopar. E o ben que nos fai! Vernos as caras, darnos azos, falar de literatura (a lectura como refuxio unha vez máis).
Os grupos de Café con libros da Biblioteca Os Rosales tivemos un parón. Un primeiro momento de desconcerto que nos impedía ler e debater. Seguiamos a falar a diario polo chat. A compartir recursos de información, cultura e ocio. A coidarnos. Pero o conto de Marta Sanz “Sherezade en el búnker” dounos pé á nosa primeira videoconferencia. Tertulia do grupo do luns. Tertulia do grupo do martes. E ata tertulia coa escritora. Eso si foi un agasallo e todo un empuxe para continuar coa nosa labor neste novo escenario.
Neste caso non lendo libros completos. Non temos acceso a eles na Biblioteca en papel nin o costume de ler grandes textos en dixital. Nin a concentración necesaria nestes tempos de pandemia… Pero sí lendo pequenos fragmentos, contos, relatos que imos atopando de xeito legal na rede (ademáis dalgunhas páxinas de cómic: que sería de nós sen Paco Roca en pixama!). Grazas a tantas editoras pola súa xenerosidade nestes tempos en que no todas as persoas lectoras teñen bibliotecas persoais ás que botarlle a man. Polo motivo que sexa. Tamén temos en conta as bibliotecas dixitais, coma GaliciaLe ou ebibliodacoruna aínda que case todas añoramos o papel e as apertas.
A segunda lectura foi “Tiempo sentido”. Un fragmento do libro de Andrea Köhler: “El tiempo regalado. Un ensayo sobre la espera” que editou Libros del Asteroide no ano 2018. Foi un texto moi reflexivo. Cheo de referencias que podían despistar ou interromper un pouco a lectura, pero que resultou marabilloso para comentar todas xuntas neste confinamento no que estamos inmersas. Todas subliñamos pasaxes que enriqueceron a posta en común. Unha lectura perfecta para estas semanas.
Continuamos con “Lejano”, outro fragmento accesible grazas a Libros del Asteroide. Un conto de Eduardo Halfón, que como comentan as compañeiras da Biblioteca Infantil e Xuvenil, forma parte do seu libro de relatos “El boxeador polaco“. Toda unha descuberta que deu lugar a tertulias moi amenas e ricas en temas a tratar e que co que quedamos coas ganas de seguir disfrutando da súa obra. Farémolo! Ademáis, as reflexións sobre o que son e como ler os contos fíxonos demorarnos na lectura e valorar este momento como unha oportunidade para achegarnos ao relato como peza literaria. Quen nolo ía dicir!
Tras tres textos actuais, dous contos clásicos: o relato inquietante de Edith Warton “En la plenitud de la vida” e o máis costumbrista, de Anton Chejov “La dama del perrito”, nos que se tocan os temas do amor, da súa construcción e do matrimonio como estructura pechada, clases sociais, etc. Todas estas reflexións levánnos a falar ata do poliamor!!! E é que nunca sabemos como imos relacionar lecturas nas tertulias. De “La dama del perrito” a “As estacións do lobo” de María Reimóndez, e de esta ao ensaio de “Pensamiento monógamo, terror poliamoroso” de Brigitte Vasallo. Aí queda iso.
E precisamente esta semana entregamos ás nosas lectoras dos dous grupos de Café con libros “A esencia da cidade” de María Reimóndez. Autora fundamental nas nosas Letras. Pronto contaremos máis… 😉
Xa temos textos na recámara para as próximas semanas. Para pechar un curso 2019-2020 tan tan atípico, no que o importante foi seguir atendendo ás persoas non conectadas ás redes sociais. Conseguímolo a través do chat, ese medio co que seguimos unidas a familiares e amigas. Unha ferramenta, que non substitúe o presencial (nin o pretende), que seguro pronto volverá, aínda que sexa aos poucos e con todas as medidas de seguridade precisas, pero que consegue que ninguén quede illado, sen rede de apoio. Os clubs de lectura somos todo o contrario. Os coidados no centro. A capacidade de reacción foi toda unha proba de resistencia e da necesidade destes grupos, vencellados ás nosas bibliotecas. Sigamos.
Para pechar o artigo, primeiro convidámosvos a seguir os enlaces para poder consultar as lecturas propostas. Cando reabramos, no noso catálogo poderedes ver a dispoñibilidade destas e outras recomendacións de lectoras e bibliotecarias pero, mentras tanto, convidámosvos a achegarvos a estas obras dispoñibles en formato electrónico:
- As estacións do lobo: https://ebibliodacoruna.odilotk.es/info/as-estacions-do-lobo-00048662
- pequeñas mujeres rojas: https://galicia.ebiblio.es/opac?id=00491773
- El boxeador polaco: https://galicia.ebiblio.es/opac?id=00435974
Lecturas dixitais de 9 a 14 anos
Nestes tempos de confinamento, onde as lecturas prestadas na biblioteca vanse esgotando, e é difícil acceder a unha libraría física para a adquisición de novos tesouros literarios, as bibliotecarias queremos aportar o noso gran para facilitar esas viaxes tan necesarias nestes tempos, e non soamente para os maiores, a rapazada tamén precisa un desafogo, unha viaxe fantástica que os afaste destes días estraños e intensos emocionalmente.
Por iso creamos unha pequena guía para rapazas e rapaces de 9 a 14 anos con documentos que atoparán en formato dixital na plataforma de GaliciaLe. Libros en galego e castelán, que poderán ler online ou descargalos para o e-book ou tablet.
Ademais, gran parte desta escolma podédela atopar fisicamente nas nosas bibliotecas, por si á volta tendes esa necesidade imperiosa dos librómanos e queredes desfrutar do tacto e perfume do seu papel.
Lembrámonos moito dos e das participantes do Club Miúdo, un clube diferente, onde coñecemos autores e autoras da nosa terra e do resto do mundo, divertímonos cos libros e as novas tecnoloxías.
Un clube lúdico que abre unha nova porta literaria á rapazada para xuntarse e gozar ao redor dos libros.
Agardamos poder xuntarnos pronto! Todo sairá ben!
#QuedanaCasaeLe #ClubMiudo #CorunaenCasa
Ao Paso Dos Versos: O Día da Danza en tempos de confinamento
Eu simplemente bailaba e, un día, sin saber cómo, atopeime escribindo co meu propio corpo”
Pina Bausch
Abril é un mes de celebracións, trala resaca deixada polo Día do Libro continuamos a festexar. Desde as Bibliotecas Municipais da Coruña apostamos por poñer en valor a danza e difundir esta arte a través da iniciativa AoPasoDosVersos, uníndonos deste xeito a todas aquelas persoas que nestes días non tiveron motivos polos que bailar, pero atoparon unha razón para facelo.
Como cada 29 de abril vense conmemorando o Día internacional da Danza, esta data xurde en lembranza do nacemento do bailarín e coreógrafo francés Jean-Georges Noverre, considerado o creador do ballet moderno.
Este ano parece todavía máis necesario participar, estar presente nesta celebración. A danza é liberdade, move as persoas cando o mundo nos paraliza ou se paraliza. Se podemos bailar xuntos, podemos vivir xuntos. O obxectivo do Día Internacional da Danza é reunir a todos os que elixiron esta forma de expresión para superar todo tipo de barreiras culturais, políticas e éticas e celebrar a danza e a súa diversidade.
Son tempos de confinamento pero eso non significa que non poidamos disfrutar e bailar. Desde as Bibliotecas propoñémosvos un selección de recomendacións que vos estarán esperado á volta, para cando abramos de novo as nosas portas.
Atoparedes historias cheas de autosuperación e aprendizaxe como a novela gráfica Polina; o maravilloso documental e experimento educativo Five days to dance; Yuli, a última película de Iciar Bollaín baseada na autobiografía do bailarín cubano Carlos Acosta e Ovay, espectáculo de danza tradicional a cargo de Quique Peón.
De Isadora Duncan unha das mellores bailarinas do século XX e precursora da danza contempóranea seleccionamos Isadora: mi vida, a súa apaixoante autobiografía e Isadora: una biográfia gráfica, da ilustradora e activista estadounidense Sabrine Jones.
Recomendamos especialmente Dancing Dreams, o legado en forma de imaxes da xenio da danza Pina Bausch, extraordinario documental que conta a aventura que a bailarina emprende montando o seu famoso espectáculo Kontakthof con rapaces que nunca pisaran un escenario. E como non, Pina, o fermoso film de Wim Wenders que homenaxea a figura da mítica creadora que reinventou os cánones da danza clásica para mostrar a capacidade do movemento como forma de transgresión.
Pechamos cas fermosas e inspiradoras palabras do bailarín e coreógrafo sudafricano Gregory Vuyani Maqoma, autor do manifesto que todos os anos encarga o ITI (Instituto Internacional do Teatro da UNESCO) a unha personalidade da danza para conmemorar este día:
A medida que bailamos cos nosos corpos caendo no espazo e enredando xuntos convertémonos nunha forza de movemento tecendo corazóns, tocando almas e proporcionando curación que é tan desesperadamente necesaria.
E o desafío convértese nunha soa danza, invencible e indivisible. ¡Todo o que necesitamos agora é bailar un pouco máis!
Lembrade que todos estes materiais os podedes consultar a través do Cátalogo das Bibliotecas Municipais da Coruña.
Xa por último, compartimos con vós a felicitación audiovisual elaborada polas Bibliotecas Municipais e o noso desexo de que pronto bailemos xuntxs!!
Seguimos tecendo corazóns, tocando almas, procurando alento…!!!
Lecturas de confinamento no Club de lectura de Durán Loriga
As persoas que conformamos o Club de lectura de Durán Loriga non podemos evitar botar de menos esa reunión que tiñamos cada quince días para poder compartir o entusiasmo por un libro e pola lectura en xeral. Ese anaquiño no que non só nos xuntabámonos para gozar falando dun libro, senón que volvíamos a lelo de novo con outros ollos grazas a todas as aportacións dos clubeiros e das clubeiras.
E hai ánimo de seguir co club nesta situación? Preguntabámonos as bibliotecarias. A resposta veu soa cando parte do grupo pide compartir as lecturas que quedaron pendentes: comezamos a conversa coa desgarradora crónica dunha familia parisina durante tres xeracións, esta é a investigación que fai a autora -Delphine de Vigan- sobre a súa propia familia en Nada se opone a la noche. Continuamos con La uruguaya –de Pedro Mairal– toda unha viaxe en busca de sedución e onde se expón, a modo de confesión e con moito humor, as dúbidas sobre que o amor perfecto poida traernos a felicidade. Para rematar coas provisións traídas da biblioteca lemos o cómic Polina –de Bastièn Vives-, que foi Prix de Librairies BD en 2011 e que poderedes atopar nos nosos fondos á volta: unha emotiva historia que parte do ballet, dun mestre e dunha aprendiz, para falar da aprendizaxe vital.
Pero sobre todo estamos a redescubrir un xénero literario que, ás veces, queda nun segundo plano respecto á nosa querida novela: O conto e a narración breve están a ser o principal motivo para a reunión. O primeiro que lemos foi o xeneroso regalo que nos ofreceu Marta Sanz a través das redes: Sherezade en el búnker deu que falar (tamén no encontro con ela) e poñer sobre a mesa as situacións complicadas que se están a dar neste encerro, pero que con humor sempre son máis doadas de abordar. Tamén o fermoso e autobiográfico Lejano, sacado do libro El boxeador polaco: un pequeno relato que serviu para mergullarnos por primeira vez no mundo de Eduardo Halfon -Premio Nacional de Literatura en Guatemala-, neste caso como un profesor de universidade canso da docencia, pero en ningún caso da literatura.
Por outra banda, é bo momento para volver aos clásicos, moitos deles facilmente accesibles na rede. Nós xa levamos algúns: Casa tomada de Cortázar deu para milleiros de interpretacións en torno a esa casa que, misteriosamente e de a poucos, vai sendo invadida. Esa sensación de inquedanza tamén está no relato fantasmal La plenitud de la vida, un conto que só puido facer unha escritora tan adiantada á súa época como o foi Edith Wharton. Mais como seguimos na casa, acercámonos a outra historia que sucede tamén nun apartamento, onde hai unha radio que nos permite escoitar todas esas conversas que queremos, ou se cadra non: La radio enorme é un dos moitos relatos que John Cheever publicou no 1947 na revista New Yorker, pero que polo seu significado ten moito de actualidade.
Por suposto tamén compartimos as lecturas que nos acompañan estes días e que imos anotando para ler, agora ou á volta. Estas son algunhas das que podedes descargar nas plataformas de préstamo: Y te irás de aquí, a última novela de Lorenzo Silva que ademais publicou en aberto, a través da revista XLSemanal; La ridícula idea de no volver a verte, de Rosa Montero; La madre de Frankenstein de Almudena Grandes; Recursos inhumanos, de Pierre Lemaitre; Entre visillos, de Carmen Martín Gaite; A corazón abierto, de Elvira Lindo; Tiempo de espera, de Elizabeth Jane Howard; Lluvia fina, de Luis Landero; El extranjero, de Albert Camus; Un amor, Alejandro Palomas; e La Tribuna, de Emilia Pardo Bazán.
Mais en realidade, falamos de todo un pouco. Da claridade nas palabras do filósofo e filólogo Emilio Lledó nestes tempos que vivimos, no documental Mirar palabras. Celebramos o día da poesía achegándonos aos poetas galegos actuais no documental Vértice de Versos, e tamén á mellor poesía en castelán, de man do proxecto Amamos la poesía da RAE. Revisamos os libros de Tània Balló, Las Sinsombrero, e o proxecto documental no que participa e que podemos ver na web de RTVE. Descubrimos o fermoso documental sobre a fotógrafa Ruth Matilda Anderson: A viaxe de Ruth. Tamén o documental adicado á actriz María Casares. Falamos de cine, de música, da operación Balmis, da cheeveriana serie Mad Men, do centenario de Galdós e dos encontros cos nosos autores favoritos nestes días, como é por exemplo Alejandro Palomas.
Este club na distancia é unha experiencia diferente na que se gaña en cooperación, xa que non só se comparte a visión dunha lectura, senón que tamén permítenos navegar xuntos neste mar de información e oferta cultural dixital que estamos a vivir. Así que dende o Club de lectura de adultos DL arrimamos o bote, esta vez en forma de post, para quen queira navegar con nós un pouco: anímaste?
